Aby pokonać nieludzkie zło, któremu stawiają czoła, mnisi korzystają z wewnętrznych rezerw energii duchowej. Tak zwana siła duchowa jest zasobem, który odzwierciedla mistrzostwo i wyszkolenie każdego mnicha.
Siła ta odnawia się powoli. Dzieje się to na dwa sposoby – dzięki użyciu określonych umiejętności i ataków oraz poprzez zakończenie kombinacji. Mnisi, którzy precyzyjnie łączą ataki, są w stanie niemal bez końca prowadzić natarcie napędzanymi energią duchową uderzeniami.
Siła duchowa to bardzo cenny zasób, ale tylko zużywanie sporych jego ilości pozwala mnichowi unikać ataków i bronić się przed nimi, jak również wyprowadzać bestiobójcze „uderzenia wykańczające”.
Dzięki doskonałej kondycji i perfekcji w sztukach walki mnisi mogą swobodnie wyprowadzać tyle ataków, na ile pozwala im poziom siły duchowej – bez potrzeby odnawiania umiejętności.
Mnisi to święci wojownicy, którzy potrafią siłą woli panować nad boską mocą. Ich zdolności to m.in. leczące aury, ochronne mantry i uderzenia zasilane niebiańską energią.
Sprawni mnisi mogą wyprowadzać błyskawiczne ataki zarówno nieuzbrojeni, jak i z użyciem rozmaitego, doskonale wyważonego oręża. W trakcie walki przedkładają zwinność nad odporność na ciosy – w okamgnieniu wkraczają i wycofują się z walki unikając długotrwałej szamotaniny.
Ataki mnichów skupiają się głównie na potyczkach wręcz. Potrafią oni zadawać potężne obrażenia pojedynczym przeciwnikom lub wyprowadzać krótkodystansowe ataki obszarowe, miotając falami energii żywiołów wypuszczanymi w trakcie uderzeń dłońmi lub kopnięć z półobrotu.
Mnisi wyznania Veradani ćwiczą swoje ciała i umysły, aby zostać świętymi wojownikami Iwogrodu. W klasztorach przechodzą ciężkie próby cielesne i duchowe, uczą się niezrównanej dyscypliny i nieustannie dowodzą swojego oddania.
Codzienny rytuał ablucji pozwala mnichom oczyścić dusze i serca z zepsucia, które czyha na wszystkich ludzi. Dążąc do osiągnięcia perfekcji w sztukach walki - tak bez uzbrojenia, jak i z użyciem najrozmaitszego oręża - doskonalą swoją legendarną równowagę ciała i umysłu.
Po wieloletnich przygotowaniach, wybrani mnisi otrzymują dyspensę i mogą opuścić mury monastyru, aby poza nimi wypełniać wolę patriarchów. Symbol na czole wyróżnia ich jako zwycięzców, orędowników i filary ich społeczności.
Każdy krok mnichów oraz ich każde uderzenie, stanowi odbicie woli tysiąca i jednego boga Iwogrodu.
Mnisi ćwiczą się w użyciu rozmaitej broni, a ich sztuki walki koncentrują się na wykorzystaniu wyspecjalizowanego oręża. Dłonie mnichów są śmiercionośne, ale można je wyposażyć w broń naręczną, np. w specjalne napięstniki lub sztylety. Mnisi, jako jedyni z bohaterów, potrafią posługiwać się drzewcami bojowymi – długimi kijami do odbijania ataków lub miażdżenia czaszek wrogów.